دست های ما
دو شاخه ی اسیر
از دو تا درخت دور
در دو جنگل جداست ...
*
ای شکوفه های سرخ تو
آرزوی برگ های زرد من !
از قضا اگر تبر،
_ از سر ملاطفت _
از تنه ، من و تو را رها کند
باز ما دو پایه می شویم
گیر کرده در دو سمت صندلی
باز هم
ما به هم نمی رسیم ...
(مصطفی حسن زاده )
با تشکر از مهرگان
نه من با او !
نه او با من نهاد عهدی، نه من، با او...
نه ماه از روزن ابری، به روی برکه ای تابید،
نه مار بازویش بر پیکرم پیچید !
نه............
شبی غمگین
دلی تنها
لبی خاموش
نه شعری بر لبانم بود،
نه نامی در دهانم بود.
دو چشمم خیره بر ره، سینه پر اندوه،
به امیدی که ــــنومیدیش پایان بود !
سیاهی های ره را بر نگاه خویش می بستم.
و از بیراهه ها راه نجات خویش می جستم !
نه کس با من
نه من با کس
سر یاری
نه مهتابی... نه دلداری
و من تنهای تنها، دور از هر آشنا بودم
سرودی تلخ را بر سنگ لب ها سخت می سوم،
...نوای ناشناسی نام من را زیر دندان های
خود بشکست !
و شعر ناتمامی خواند:
ـــ " بیا با من! "
از آن شب در تمام شهر می گویند:
ـــ او... با تو؟
ولی من خوب می دانم
نه او با من!
نه من با او!
"نصرت رحمانی"
با تشکر فراوان از فرنیای پادیانی
میدونم تقصیر تو نیست کلا روزگار هم با من لج کرده
یــک درخــت پـیـرم و سـهـم تـبـرهــا مـیـشــوم
مــرده ام ٬ دارم خـــوراک جــانــور هــا مــیـشــوم
بــي خـــيـــال از رنـج فـريـــادم تــــردد مــي كــنـنـد
بـــاعــــث لــــبـــخــنــد تــلـخ رهــگـذر هــا مــيشــوم
بـــــــا زبــان لال خــــود حـــس مــي كــنم اين روزها
هـمـنـشـيـن و هــم كــلام كــــور و كــــــــرها مي شوم
عــاقــبــت يــــــك روز بــــا طـرز عــجــيــب و تــازه اي
مــــي كـُـــشــم خــود را و سرفصل خبرها ميشوم
نام کتاب : عشق قابیل است
نجمه زارع
از باغ مي‌برند چراغاني‌ات کنند
تا کاج جشن‌هاي زمستاني‌ات کنند
پوشانده‌اند "صبح" تو را ابرهاي تار
تنها به اين بهانه که باراني‌ات کنند
يوسف به اين رها شدن از چاه دل مبند
اين بار مي‌برند که زنداني‌ات کنند
اي گل گمان مبر به شب جشن مي‌روي
شايد به خاک مرده‌اي ارزاني‌ات کنند
يک نقطه بيش فرق "رحيم" و "رجيم" نیست
از نقطه‌اي بترس که شيطاني‌ات کنند
آب طلب نکرده هميشه مراد نيست
گاهي بهانه است که قرباني‌ات کنند
فاضل نظری
با تشکر فراوان از امیر پادیان
رفتی و من با دیدگانی خونین
لحظه لحظه گام هایت را شمردم
و در دشت غربت
عشق ات را جستجو کردم
اما
کاش می فهمیدم
معنای برق چشمانت را
در سیاهی شب
که با لبانی خسته گفتند:
"دوستت دارم"
